|
|
 |
|
|
 Το 1988, η Τουρκία ήρε το καθεστώς απαγόρευσης εισόδου που ίσχυε για την Ίμβρο και την Τένεδο, οι οποίες είχαν χαρακτηριστεί «στρατιωτικές περιοχές». Μέχρι τότε, όλοι οι μη Τούρκοι υπήκοοι έπρεπε να προμηθευτούν ειδική άδεια από τη Νομαρχία του Τσανάκκαλε για να τις επισκεφθούν. Έτσι, το 1989 άρχισε μία επιφυλακτική στην αρχή, αλλά όλο και μαζικότερη στη συνέχεια προσέλευση των εκπατρισθέντων Ιμβρίων στον τόπο τους, για τις καλοκαιρινές διακοπές. Η εικόνα που αντίκρισαν ήταν απογοητευτική: σπίτια μισογκρεμισμένα από την εγκατάλειψη, δημευμένες περιουσίες, στρατοκρατούμενο περιβάλλον, έποικοι χαμηλότατου μορφωτικού και βιοτικού επιπέδου που δεν κατόρθωσαν ποτέ να εγκλιματιστούν στο νησιωτικό περιβάλλον, σοβαρότατες καταστροφές από άκριτες και συχνά ανώφελες επεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον του νησιού. Μετά την έντονη συγκινησιακή φόρτιση, ωστόσο, τη σκυτάλη πήρε η ανοικοδόμηση, η προσπάθεια ρεαλιστικής αντιμετώπισης της κατάστασης, η συνέχιση της ζωής... |
|
Κάθε Δεκαπενταύγουστο, ο αριθμός των Ιμβρίων που παραθερίζουν στο νησί αναβιώνοντας τις «παλιές καλές μέρες» με νέους πλέον όρους, ανέρχεται σε 2.000 περίπου άτομα, που καταφθάνουν με τις οικογένειές τους και με την ίδια πάντα λαχτάρα ν΄ανταμώσουν στην πατρίδα τους, από κάθε γωνιά της γης!
|
|
|
|
|
