 Ο καθένας από εμάς αγαπητοί μου φίλοι έχει έναν αγαπημένο ψαρότοπο ή κάποιους ψαρότοπους. Πολλές φορές μάλιστα όχι απαραίτητα πλούσιο και μερικές φορές αρκετά δύσκολο! Παρόλα αυτά, εμείς οι λίγο περίεργοι, μαζόχες, κολλημένοι συνεχίζουμε να επιμένουμε και μάλιστα να λαχταρούμε να πάμε όσο μακριά και αν είναι. Θες οι παλαιότερες αναμνήσεις των παχιών αγελάδων με τα εύκολα και πολλά ψάρια, θες ο συνειρμός σχετικά με μία όμορφη περίοδο της ζωής μας είναι πολλές φορές αρκετά για να πάρουμε για άλλη μια φορά την απόφαση να βάλουμε πλώρη προς τα εκεί.
Κάπως έτσι λειτουργώ και εγώ με το νησί μου. Από μικρό παιδί δεν μπορώ να σκεφτώ Αύγουστο χωρίς την Ίμβρο, ούτε Ίμβρο χωρίς το ψαροτούφεκο. Φυσικά το ψάρεμα δεν είναι η μοναδική, αλλά μία από τις αιτίες που με κάνουν να πηγαίνω κάθε χρόνο εκεί. Τι κι αν τα ψάρια κάθε χρόνο είναι λιγότερα και δυσκολότερα, τι κι αν μου βγαίνει η γλώσσα για δυο τρία κομμάτια, εγώ εκεί! Γιατί απλά είναι ο τόπος μου, τα νερά μου, κι ας είμαι εκεί μόνο είκοσι μέρες το χρόνο. Διαβάστε περισσότερα στο e-blue magazine
| 
