Εφημερίδα Evrensel
14/09/2010,
ALBATROS
RAGIP ZARAKOLU
«Δεν υπάρχει επιστροφή!»
Αφού πια βγήκε και το θετικό αποτέλεσμα από το δημοψήφισμα, εξέλιπε πια και η δικαιολογία του μιλιταρισμού κατά της ανομίας.
Ο μιλιταριστικός εθνικισμός της αγροτικής επαρχίας, φαίνεται αποφασισμένος να συνεχίσει την τήρηση του όρκου που έχει δώσει προκειμένου να μην ευδοκιμήσουν ξανά οι εστίες οι οποίες έχουν ξεριζωθεί.
Επικυρώθηκε και η απόφαση κατεδάφισης των οικιών στο χωριό Σιρίντζε της επαρχίας Σελτσούκ της Σμύρνης [Σ.τ.Μ: Σίριντζε=Κιρκιντζάς, το χωριό της Διδώς Σωτηρίου κοντά στην Έφεσο].
Τώρα, ανάμεσα στις οικίες που θα κατεδαφιστούν εκτός από τα σπίτια του Σεβάν Νισανιάν έχουν περιληφθεί και άλλα σπίτια του χωριού.
Εντάξει το καταλάβαμε, «τα όργανα» εντός της διοίκησης και του δικαστικού σώματος είναι αποφασισμένα να μετατρέψουν την Σιρίντζε σε Καγιάκιοϊ [Σ.τ.Μ: Καγιάκιοϊ=Λιβίσι, ελληνικό χωριό-φάντασμα στη Λυκία της Μ.Ασίας] αυτό που είναι κοντά στο Φέτχιγιε [Σ.τ.Μ: Μάκρη Μικράς Ασίας]
Τι πάει να πει να προσπαθείς να ξαναζωντανέψεις ένα παλιό Ρωμέϊκο χωριό. Πολύ μεγάλη απειλή για την εθνική ασφάλεια!
Πόσο μάλλον εάν αυτό είναι το χωριό όπου γεννήθηκε η μεγάλη συγγραφέας Διδώ Σωτηρίου.
Πόσο μάλλον εάν αυτός που επισκεύασε τα σπίτια είναι ένας ατρόμητος επικριτής της επίσημης ιδεολογίας…
Να δούμε η ισχύς της πρωταθλήτριας στον αγώνα με τους πραξικοπηματίες Κυβέρνησης Ερντογάν θα είναι ικανή να εμποδίσει την κατεδάφιση των σπιτιών του Σιρίντζε;
Το σημαντικότερο, ο Υπουργός μας Πολιτισμού και Τουρισμού, ο παλιός μου φίλος Ερτουγρούλ Γκιουνάϊ, θα τολμήσει στα δύσκολα;
Ορίστε λοιπόν, να μια υπόθεση και του πολιτισμού και του τουρισμού.
Ο Σεβάν Νισανιάν είναι ο πρωτοπόρος της εναλλακτικής διαμονής στην Τουρκία. Τα σπίτια του Σιρίντζε έγιναν ένα πρότυπο προς μίμηση για ολόκληρη την Τουρκία.
Κι εσείς, αντί να τον βραβεύσετε τον άνθρωπο, πρώτα τον ρίχνετε στη φυλακή και μετά πάτε να του γκρεμίσετε το σπίτι στο κεφάλι!
Κανείς να μη μου πει εμένα για παράνομη οικοδομή.
Ρε, η δική σας η Κωνσταντινούπολη είναι η μισή της αυθαίρετα ρε!
Το σπίτι που γκρεμίστηκε στο σεισμό είχε οικοδομική άδεια και τι έγινε ρε ασυνείδητοι, δεν καταφέρατε να κρατήσετε στη φυλακή ούτε και τον ένα και μοναδικό πολιτικό μηχανικό που συλλάβατε. Γιατί έπρεπε να δικάσετε όχι μόνο τους πολιτικούς μηχανικούς αλλά και τους δημάρχους που είχαν δώσει εκείνες τις οικοδομικές άδειες.
Όπως και ο Οζάλ που τον έχετε για πρότυπο, έτσι αν θέλετε κι εσείς μπορείτε να εκδώσετε ένα ειδικό νόμο, ένα κυβερνητικό διάταγμα και να εμποδίσετε την κατεδάφιση των σπιτιών του Σιρίντζε. Αυτό αξίζει να γίνει για ένα ιδιαίτερο άτομο σαν τον Σεβάν.
Προκειμένου στο πείσμα του Σεβάν να πάτε να γκρεμίσετε ολόκληρο το χωριό…
Ήδη, οι αποφάσεις κατεδάφισης του Σιρίντζε έχουν αρχίζει να αποκαλούνται «βανδαλισμός» σε όλη την υφήλιο.
Ο Ριζά Νούρ, από τους πατέρες του ρατσιστικού τουρκικού εθνικισμού, ήταν δεύτερος διαπραγματευτής στην Λωζάννη μαζί με τον Ισμέτ Ινονού, όσο κι αν η επίσημη ιστορία είναι αποφασισμένη να το αποσιωπήσει.
Λοιπόν και ο Ισμέτ και ο Ριζά, όσο κι αν αποδέχθηκαν στη Λωζάννη με μισή καρδιά τα μειονοτικά δικαιώματα είχαν ορκιστεί να ξεκληρίσουν τις μειονότητες.
Ο Ριζά Νούρ, στα απομνημονεύματά του, λέει ότι πρέπει να εξαλειφθεί οπωσδήποτε η ελπίδα της επιστροφής στα χωριά και στις κωμοπόλεις της Μικράς Ασίας αυτών που είχαν επιζήσει από το κύμα των εξοριών και των γενοκτονιών και ότι εκείνοι στη Λωζάννη κατέβαλαν προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση.
Λέει ότι, προκειμένου να εξαλείψουν αυτή την ελπίδα, τα χωριά, οι εκκλησίες, τα μοναστήρια των Ρωμιών και των Αρμενίων πρέπει να κατεδαφιστούν με αποφασιστικότητα χωρίς κανένα ανθρωπιστικό μέλημα και επαινεί τους διοικητές που το εφαρμόζουν στην πράξη.
Το συμβάν του Σιρίντζε δείχνει ότι η νοοτροπία του Ριζά Νούρ διατηρείται σε κάποια τμήματα του κρατικού μηχανισμού.
Η πολιτική εθνικής ασφαλείας της Τουρκίας ακόμη δεν κατάφερε να ξεπεράσει το τραύμα του 1919, ακόμη έχει παραμείνει εκεί.
Και ένα από τα θεμέλια αυτής της πολιτικής είναι η εκκαθάριση της Μικράς Ασίας από τους Αρμενίους, η εκκαθάριση της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου από τους Ρωμιούς, η εκκαθάριση της Θράκης από τους Εβραίους. Μετά από την δήθεν αποδοχή των μειονοτικών δικαιωμάτων στην Λωζάννη…
Οι εναπομείνασες οικογένειες των Αρμενίων της Μικράς Ασίας που πήραν μια ανάσα την δεκαετία του 50’, οι Συριανοί και οι Γιεζιντί, μετά από το πραξικόπημα το 60’ πήραν τους δρόμους της προσφυγιάς. Μετά από κάθε πραξικόπημα, έφευγαν και οι τελευταίες οικογένειες που είχαν απομείνει. Ο τελευταίος Αρμένιος του Ικονίου πέθανε πριν από μερικά χρόνια. Όταν πέθανε και ο Αντρανίκ, ο εθελοντής φύλακας της Αρμενικής εκκλησίας του Ντιγιαρμπεκίρ, δεν έμεινε κανένας κι εκεί πέρα. Αν ψάξετε σε κάποιες πόλεις και κωμοπόλεις θα βρείτε μια-δυο τελευταίες οικογένειες.
Μία άλλη μερίδα που τέθηκε στο στόχαστρο ξεκινώντας από το 1971 και ειδικότερα μετά το 1980 είναι οι Αλεβήδες και η Αριστερά. Πράγματι, μέσα στα τελευταία 30 χρόνια, περιοχές όπως το Μάρας και η Μαλάτεια έχουν εκκαθαριστεί σε σημαντικό βαθμό από τους Αλεβήδες. Μία άλλη προέκταση αυτής της πολιτικής είναι η πλήρης εκκαθάριση της Μικράς Ασίας από την σοσιαλιστική αριστερά με την γενοκτονία της Αριστεράς του 1980.
Μετά δε από το ‘84, η αγροτική περιοχή που στήριξε την Κουρδική αριστερά υποβλήθηκε σε μία σημαντική εκκαθάριση και εκκενώθηκαν σχεδόν 4 χιλιάδες Κουρδικά χωριά, κοντά στα μισά χωριά της περιοχής και τα περισσότερα από αυτά πυρπολήθηκαν και γκρεμίστηκαν.
Κι αφήστε κατά μέρος τον Αρμένη και τον Ρωμιό, ακόμη και η επιστροφή του σοσιαλιστή ο οποίος είχε μπει στην μαύρη λίστα μετά το πραξικόπημα του 1980 είτε εκείνων των οποίων τα χωριά είχαν εκκενωθεί εμποδίστηκε με διάφορους τρόπους. Ακόμη κι αν το κράτος φαινόταν να το επιτρέπει, οι πολιτοφύλακες που είχαν καταπατήσει τις περιουσίες και τα υπάρχοντα δεν το επέτρεπαν. Έτσι εμποδίστηκε η επιστροφή όχι μόνο των Κούρδων αλλά και πολλών Συριανών και Γιεζιντίδων Κούρδων.
Σε μία Αρμένισσα φαρμακοποιό που θέλησε να ανοίξει φαρμακείο στο Βάν ασκήθηκε κάθε είδους πίεση και τελικά εξαναγκάσθηκε να κλείσει το φαρμακείο της.
Ένα Αμερικανός Αρμενικής καταγωγής ο οποίος ήθελε να κάνει ξενοδοχείο στο Βαν και εμπιστεύθηκε τα κίνητρα για τις ξένες επενδύσεις, άνοιξε το ξενοδοχείο και μετά έπαθε «των παθών του τον τάραχο».
ʼρα, όχι μόνο στην ανατολή αλλά και στη δύση, ακόμη και εάν είσαι πολίτης της Τουρκίας, δεν έχει ψωμί για τον Αρμένη!
Οι Αρμένιοι και οι Ρωμιοί της Μικράς Ασίας είναι μόνο αγελάδες για άρμεγμα, ως τουρίστες.
Χρόνια πριν, η «Γιελντά» έγραψε ένα βιβλίο που αντικατοπτρίζει αυτή την νοοτροπία. Κάποιοι από τους διανοούμενούς μας βρίσκουν την γλώσσα της πολύ δηκτική. Αλλά έχει άδικο; Μετά από το έργο «Ο Ρατσισμός στους Διανοούμενους της Πλειοψηφίας» τώρα και με το βιβλίο «Πρώτα Να Φύγετε Και Μετά Ο Διάλογος» παρουσίασε πολύ καλά αυτή την λογική.
ʼς φύγει πρώτα κι ο τελευταίος Αρμένης και μετά θα τον ξεκινήσουμε τον διάλογο!
Τι βιάζεστε!
Ελάτε μια φορά τον χρόνο στην Τραπεζούντα, στο Βάν, στο Μουσά Ντάγ, κάντε την προσευχή σας και μετά να σηκωθείτε να φύγετε!
Τι θέλετε παραπάνω;
Να έρθετε στην Ίμβρο, στην Τένεδο (σύμφωνα με την Συνθήκη της Λωζάννης θα είχαν κι ένα καθεστώς αυτονομίας) στο δικό σας το νησί, ως τουρίστες το καλοκαίρι.
Έτσι κι αλλιώς στην Κωνσταντινούπολη έμειναν 2.500 Ρωμιοί, να κλείσει και το Πατριαρχείο. Μη σκάτε, εμείς θα το κάνουμε κι αυτό μουσείο και θα επιτρέπουμε την λατρεία μια φορά τον χρόνο.
Μην ανησυχείτε καθόλου.
Εμείς είμαστε φιλόξενος λαός.
Νέτεκιμ! [=Τελικά! (Σ.τ.Μ: «Νέτεκιμ» είναι γνωστή έκφραση του πραξικοπηματία στρατηγού Εβρέν)]
Ραγκίπ Ζαράκολου
Για το άρθρο στην τουρκική: http://www.evrensel.net/haber.php?haber_id=75111
Στοιχεία για Ragıp Zarakolu: http://en.wikipedia.org/wiki/Rag%C4%B1p_Zarakolu
Στοιχεία για τον υποδειγματικό ξενώνα του Σεβάν Νισανιάν: http://www.nisanyan.com/
