Το Κτηματολόγιο σε Ίμβρο και Τένεδο

Δευτέρα, 14 Μαϊου 2007

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ: Χρησιμοποιήστε "με φειδώ" τα αρχεία του υποθηκοφυλακείου
 
Πρόσφατο δημοσίευμα της ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδας "ΧΟΥΡΡΙΕΤ" (19/9/2006) έφερε στο φως το περιεχόμενο επιστολής του Τουρκικού Συμβουλίου Ασφαλείας (ΜGK), με το οποίο συστήνει στη Γενική Διεύθυνση του Κτηματολογίου να μην προβεί στη μεταφορά των οθωμανικών αρχείων των υποθηκοφυλακίων σε ψηφιακή μορφή, να μην τα διανείμει εν όλω ή εν μέρει στα κατά τόπους κτηματολογικά γραφεία και αρχεία, αλλά να τα κρατήσει η ίδια και να τα διαθέτει "με φειδώ".


ΤΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΣΕ ΙΜΒΡΟ-ΤΕΝΕΔΟ

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ: Χρησιμοποιήστε "με φειδώ" τα αρχεία του υποθηκοφυλακείου
 

Πρόσφατο δημοσίευμα της ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδας "ΧΟΥΡΡΙΕΤ" (19/9/2006) έφερε στο φως το περιεχόμενο επιστολής του Τουρκικού Συμβουλίου Ασφαλείας (ΜGK), με το οποίο συστήνει στη Γενική Διεύθυνση του Κτηματολογίου να μην προβεί στη μεταφορά των οθωμανικών αρχείων των υποθηκοφυλακίων σε ψηφιακή μορφή, να μην τα διανείμει εν όλω ή εν μέρει στα κατά τόπους κτηματολογικά γραφεία και αρχεία, αλλά να τα κρατήσει η ίδια και να τα διαθέτει "με φειδώ". Ο λόγος; "Υπό τις συνθήκες στις οποίες βρίσκεται σήμερα η χώρα, οι πληροφορίες που βρίσκονται [στα αρχεία αυτά] μπορούν να γίνουν αντικείμενο εθνοτικής και πολιτικής εκμετάλλευσης σε ζητήματα όπως η ανυπόστατη γενοκτονία [Σ.Σ. Αρμενίους], οι διεκδικήσεις ιδιοκτησιών οθωμανικών βακουφίων [Σ.Σ. εκκλησιαστική περιουσία] και παρόμοια [Σ.Σ. Ίμβρο και Τένεδο]".
 
Η επιστολή αυτή, που φέρει την υπογραφή του Διοικητή της Διεύθυνσης Σχεδιασμού Επιστράτευσης και Προετοιμασίας Πολέμου (!) του MGK, Ταξίαρχου Ταγγιάρ Ελμάς, εστάλη στις 24 Αυγούστου 2005 στο Βοηθό Διευθυντή της Γενικής Διεύθυνσης Υποθηκοφυλακείου και Κτηματολογίου σε απάντηση της από 17 Αυγούστου 2005 επιστολής του τελευταίου, με την οποία ζητούσε τις απόψεις του Συμβουλίου Ασφαλείας για τη μετάφραση στη σύγχρονη τουρκική γραφή και ψηφιοποίηση των οθωμανικών αρχείων, την ευρετηρίασή τους και την ευχερέστερη προσπέλασή τους.
 
Το περιεχόμενο του δημοσιεύματος δικαιώνει πλήρως τις εκτιμήσεις τις δικές μας αλλά και Τούρκων νομικών που θεωρούν ότι η διαδικασία του κτηματολογίου, όπως διεξήχθη και εξακολουθεί να διεξάγεται στην Ίμβρο είναι εξ υπαρχής παράνομη. Οι υπηρεσίες του καντάστρου δεν χρησιμοποίησαν ως βάση τα οθωμανικά αρχεία του νησιού, αφού ούτε ένας υπάλληλος δεν γνωρίζει να διαβάζει την οθωμανική γραφή, αλλά ξεκίνησαν την καταγραφή σε μηδενική βάση. Το δημοσίευμα απαντά εμμέσως πλην σαφώς στο ερώτημα αν το γεγονός αυτό (το οποίο είχε ήδη επιβεβαιώσει εγγράφως η Γενική Διεύθυνση Κτηματολογίου σε ερώτημα που κατατέθηκε για λογαριασμό συμπατριώτη μας) ήταν αποτέλεσμα αμέλειας ή συγκεκριμένου σχεδίου για τη δήμευση με συνοπτικές διαδικασίες και των τελευταίων περιουσιών μας. Πιο συγκεκριμένα: Αντί το καντάστρο να διασταυρώνει κατά πόσο ένα ακίνητο εξακολουθεί να παραμένει στο δικαιούχο που κατέγραφαν οι οθωμανικοί τίτλοι ή στους κληρονόμους του, αξιώνει από την αρχή απόδειξη του δικαιώματος αυτού που το διεκδικεί. Ο λόγος είναι προφανής: Επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο νησί κατοικούσαν αποκλειστικά Ρωμιοί. Όποιος λοιπόν ενδιαφερόμενος δεν είχε πρόσφατο τίτλο (από το 1923 και μετά) έπρεπε να επιλέξει μεταξύ δύο οδών: α) Είτε να προσκομίσει τον οθωμανικό τίτλο που αποδείκνυε το εμπράγματο δικαίωμα του ιδίου ή των προγόνων του -πράγμα ουσιαστικά αδύνατο λόγω της μεθόδευσης αυτής (να σημειωθεί επίσης ότι αν κάποιος ψάχνει τίτλο ακινήτου που του ανήκει δεν μπορεί να λάβει αντίγραφο χωρίς να δηλώσει τα στοιχεία του συγκεκριμένου τίτλου (!) ούτε να ερευνήσει ο ίδιος τα αρχεία αφού δεν έχει δικαίωμα πρόσβασης σε τίτλους τρίτων -ούτε καν των κυρίων των γειτονικών του κτημάτων). β) Είτε να επικαλεστεί το δικαίωμα χρησικτησίας. Στη δεύτερη περίπτωση οργίασαν οι καταπατητές έποικοι. Όσοι από τους δικούς μας θα μπορούσαν να αποδείξουν με μάρτυρες ότι νέμονταν ακόμη το σπίτι ή το χωράφι τους, είναι αδύνατο να το κατοχυρώσουν όταν πρόκειται για κτίσμα που έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο (ν. 2683/1983) ή όταν πρόκειται για ακίνητο που βρίσκεται σε κάποια από τις προστατευόμενες ζώνες SIT (ν. 5226/2004), που καλύπτουν το 80% περίπου της Ίμβρου.
 
Οι μεθοδεύσεις αυτές έχουν καταγγελθεί ως μέρος ενός γενικότερου συνόλου νόμων και πρακτικών (στέρηση κληρονομικών δικαιωμάτων σε μη Τούρκους υπηκόους, μη δυνατότητα ανάκτησης της τουρκικής υπηκοότητας κλπ.) που κατατείνουν στη δήμευση μειονοτικών περιουσιακών δικαιωμάτων, προστατευόμενων από τη Συνθήκη της Λωζάννης και το Τουρκικό Σύνταγμα αλλά και από το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, ενώπιον των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης. Με το ίδιο περιεχόμενο έχει κατατεθεί από ιδιώτη προσφυγή ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, καθώς και αίτηση ακύρωσης της διαδικασίας καταγραφής του κτηματολογίου στο Γλυκύ ενώπιον των τουρκικών διοικητικών δικαστηρίων.
 
Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, το Τουρκικό Υπουργείο Πολιτισμού και η Γενική Διεύθυνση του Κτηματολογίου του Τουρκικού Υπουργείου Δημοσίων Έργων, έχουν παραδεχθεί με έγγραφα που έχουμε στην κατοχή μας ότι η αδικία αυτή πρέπει να αποκατασταθεί -σαν ένα πρώτο βήμα λέμε εμείς- με την κατάργηση του ν. 5226/2004. Ο Αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος δεσμεύθηκε ενώπιον του Συμβουλίου της Ευρώπης και των εκπροσώπων των Ιμβρίων τον Ιούνιο του 2005 για τη νομοθετική αποκατάσταση των δικαιωμάτων μας. Μέχρι και το Σεπτέμβριο του 2006, λίγες ημέρες πριν από την κρίσιμη καμπή των ευρωτουρκικών διαπραγματεύσεων που συνιστά η δημοσίευση της Έκθεσης Προόδου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η τροποποίηση του νόμου δεν έγινε, παρά τις εξαγγελίες από τα τουρκικά ΜΜΕ ότι θα περιλαμβανόταν στην ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης της τουρκικής βουλής στις 19 Σεπτεμβρίου.
 
Η εν λόγω επιστολή, που καταδεικνύει την απροσχημάτιστη ανάμιξη του Τουρκικού Συμβουλίου Ασφαλείας και στη διαδικασία του κτηματολογίου, είδε το φως της δημοσιότητας την ίδια ακριβώς ημέρα που η Τουρκική Πολιτεία εκώφευσε για άλλη μια φορά στα κελεύσματα των ευρωπαϊκών προσανατολισμών της και στην κοινή λογική: στην έμπρακτη απόδειξη, έστω και τώρα, του σεβασμού των δικαιωμάτων μιας μειονότητας την οποία, αντί να προστατεύσει ως όφειλε, φρόντισε να ξεριζώσει από τον τόπο της επιστρατεύοντας όλο τον κρατικό μηχανισμό και χιλιάδες εποίκους. Είναι προφανές ότι, προκειμένου κάποιοι κύκλοι να εξακολουθούν να δικαιολογούν την ύπαρξή τους, η διεκδίκηση των νομίμων δικαιωμάτων μιας ολιγάριθμης μειονότητας πρέπει να εξακολουθεί να αποτελεί απειλή για την Τουρκία του 21ου αιώνα.