" (...) Μακάρι να έρθουν οι Ρωμιοί. Αυτό είναι το μεγαλύτερό μας όνειρο"..
Εφημερίδα Gökçeada gazetesi
Φύλλο: 500
Ημ/νία: 10/6/2013
Έτος: 12
Σελίδα: 1-2
Μετάφραση: Βαλέρια Αντωνοπούλου
Συνέντευξη του Δημάρχου εφ’ όλης της ύλης
Ο Δήμαρχος Ίμβρου (Γκιοκτσέαντα) Γιουτζέλ Αταλάι παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα ‘‘OLAY’’ του Τσανάκαλε κάνοντας σημαντικές δηλώσεις και απαντώντας σε ερωτήσεις για το νησί. Δημοσιεύουμε ολόκληρη τη συνέντευξη. Ο Αταλάι αναφέρθηκε σε αρκετά θέματα, από τη γεωργία του νησιού –η ποιότητα της οποίας σταδιακά βελτιώνεται– μέχρι τον τουρισμό του –που χάρη στη φύση, τη θάλασσα και τον αέρα του ολοένα αναπτύσσεται–. Μίλησε ακόμα για τα όνειρά του αλλά και για όσα έχει κάνει για την Ίμβρο.
ʼραγε πόσα μέρη υπάρχουν στον κόσμο όπου, χάρη στη φύση, τον αέρα, την ιστορία και τη θάλασσά τους, όποιος τα επισκεφτεί, ανυπομονεί να ξαναπάει ή ίσως δεν θέλει καν να φύγει! Σίγουρα πρώτη θα σκεφτείτε την Ίμβρο. Η Ίμβρος, ένας από τους πιο σημαντικούς τόπους εγκατάστασης του Τσανάκαλε αλλά και της χώρας, ίσως και του κόσμου, που επί μακρόν θεωρούταν στρατηγικής σημασίας για την Τουρκία, είχε εντυπωθεί στο μυαλό μας ως «Τόπος εξορίας» όπου η πρόσβαση ήταν δύσκολη και η πληροφόρηση γι’ αυτήν ανύπαρκτη. Ή δεν είχε γίνει αντιληπτή ή δεν ήθελαν να γίνει αντιληπτή!
Πλέον η εικόνα του νησιού έχει αλλάξει άρδην τόσο για τους νησιώτες όσο και για τους επισκέπτες. Πέραν του ότι πλέον η Ίμβρος έπαψε να αποτελεί έναν τόπο με δύσκολη πρόσβαση, τώρα, χάρη στη γεωργία και τον τουρισμό της, έχει γίνει ένα από τα πιο σημαντικά κέντρα εγκατάστασης του Τσανάκαλε. Είναι ένα μέρος όπου διοικούντες και διοικούμενοι ατενίζουν με αισιοδοξία το μέλλον. Μία από τις μεγαλύτερες προσδοκίες του νησιού και των νησιωτών είναι οι Ρωμιοί, οι οποίοι τη δεκαετία του 1960 αναγκάστηκαν να φύγουν. Η αποστολή που ως στόχο έχει εκείνοι να συμμετέχουν ξανά στη ζωή του νησιού και να λειτουργήσει ένα μοντέλο που θα επιτρέπει τη συνύπαρξη πολιτισμών και πεποιθήσεων, θα είναι ίσως και ο σημαντικότερος καρπός της αλλαγής της Ίμβρου.
Εμείς μιλήσαμε με τον Δήμαρχο Γιουτζέλ Αταλάι για το μέλλον της Ίμβρου, η οποία αναπτύσσεται και αλλάζει. Ο Δήμαρχος απάντησε σε ποικίλα ερωτήματά μας σχετικά με το νησί, από την οργανική γεωργία μέχρι τον τουρισμό, τις ενέργειες ίδρυσης πανεπιστημίου και τους Ρωμιούς που αναγκάστηκαν να φύγουν. Πήρε δε ξεκάθαρη θέση στην αντιπαράθεση για την εξόρυξη στην Ίμβρο. «Η εξόρυξη δεν σημαίνει τίποτα για εμάς» δήλωσε.
Να οι δηλώσεις που έκανε ο Δήμαρχος Ίμβρου Γιουτζέλ Αταλάι απαντώντας στα ερωτήματα της εφημερίδας ‘‘OLAY’’ του Τσανάκαλε.
Olay: Βρίσκεστε σε αυτή τη θέση εδώ και μιάμιση θητεία. Πώς ήταν η Ίμβρος όταν εσείς αναλάβατε; Τώρα πώς θα χαρακτηρίζατε την κατάσταση του νησιού; Παρατηρείται, για παράδειγμα, τουριστική αύξηση. Θα θέλατε να μας πείτε δυο λόγια γι’ αυτό;
Γιουτζέλ Αταλάι: Δεν μου αρέσει καθόλου η «ρητορική των ερειπίων» στην πολιτική. Κανένας δεν μας ανάγκασε να γίνουμε δήμαρχοι. Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο. Οι τότε συνθήκες επέβαλλαν άλλα, ενώ οι σημερινές είναι πολύ διαφορετικές. Για να το θέσω πιο απλά, όταν, για παράδειγμα, εμείς αναλάβαμε, στην Ίμβρο υπήρχαν 1.700 κλίνες και έρχονταν 17.000 τουρίστες. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 6.500 κλίνες. Πέρσι ήρθαν 390.000 τουρίστες. Λειτουργεί το αεροδρόμιο που παλιότερα έλεγαν ότι δεν γίνεται να ανοίξει. Από τους 390.000 τουρίστες που ήρθαν στην Ίμβρο οι 70.000 ήταν από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, ενώ οι υπόλοιποι Τούρκοι. Ανάμεσα στις αιτίες της αύξησης αυτής, σημαντικό παράγοντα αποτελεί και η συγκοινωνία. Εννοείται ότι η βελτίωση της συγκοινωνίας είναι πολύ σημαντική. Ωστόσο εμείς συμμετείχαμε και σε διάφορες διοργανώσεις, όπως εκθέσεις. Εργαστήκαμε πάνω σε θέματα προώθησης και διαφήμισης. Εγώ συνεχώς λέω ότι η τουριστική ανάπτυξη μπορεί να επιτευχθεί εξολοκλήρου μέσω της διαφήμισης και του μάρκετινγκ. Σημασία έχει πόσο προβάλλεις και προωθείς το νησί. Η Ίμβρος έχει μεγάλες προοπτικές. Αυτό τονίσαμε στην προβολή της.
Olay: Πώς είναι να είστε δήμαρχος στην Ίμβρο; Θα πρέπει να είναι δύσκολο σ’ ένα τόσο σημαντικό κέντρο.
Γιουτζέλ Αταλάι: Η δουλειά μας όσον αφορά τα δημοτικά έργα είναι αρκετά δύσκολη. Δεν είμαστε μια συνηθισμένη κωμόπολη της Ανατολίας. Κανονικά έχουμε πληθυσμό 10.000, ενώ κατά την τουριστική περίοδο φτάνουμε τις 400.000. Συνεπώς, δεν μπορούμε να κάνουμε επενδύσεις με βάση τον πληθυσμό των 10.000. Στις άλλες κωμοπόλεις της Ανατολίας ωστόσο, κάνουν επενδύσεις με γνώμονα τον πληθυσμό κι αυτό τους αρκεί. Φυσικά στην Ίμβρο δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Απώτερος στόχος μας είναι οι 750.000. Δηλαδή μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, κατά την τουριστική περίοδο, θα πρέπει να έχουμε πληθυσμό 750.000. Και για να έχουμε αυτό τον κόσμο έχω ανάγκη 60 λίτρα νερό το δευτερόλεπτο. Αυτή τη στιγμή έχω 25 λίτρα. Τώρα σχεδιάζουμε την υποδομή για κάτι τέτοιο. Όσον αφορά την αποχέτευση, υπό κανονικές συνθήκες, εμένα μου αρκεί μια υποδομή αποχέτευσης για 10.000 άτομα. Είμαστε όμως, υποχρεωμένοι να κατασκευάσουμε υποδομή αποχέτευσης για 30.000 άτομα. Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας την αύξηση της κίνησης.
Olay: Με ποιο τρόπο αναπτύσσεται η Ίμβρος; Απ’ ό,τι γνωρίζουμε, σημαντικό ρόλο για το νησί παίζουν ο τουρισμός για σέρφινγκ και η οργανική γεωργία.
Γιουτζέλ Αταλάι: «Τι διαθέτει η Ίμβρος και πώς θα τα αξιοποιήσουμε;» ήταν το πρώτο που σκεφτήκαμε. Καταρχήν πανεπιστήμιο, δεύτερον γεωργία και τρίτον τουρισμός. Όμως μόνο θαλάσσιος τουρισμός στο βόρειο Αιγαίο δεν γίνεται. Γι’ αυτό έπρεπε να δημιουργήσουμε εναλλακτικές μορφές τουρισμού. Προσπαθήσαμε πολύ με το σέρφινγκ. Βρήκαμε έναν δάσκαλο και τον φέραμε εδώ. Και πράγματι, το σέρφινγκ μετατράπηκε σε μια πολύ σημαντική τουριστική δραστηριότητα του τόπου. Εξάλλου γι’ αυτό έρχονται εδώ 70.000 άνθρωποι. Το σέρφινγκ έχει το εξής πλεονέκτημα, είναι ένα άθλημα το οποίο μπορεί κανείς να κάνει 8 μήνες τον χρόνο. Εδώ μπορεί άνετα κανείς να κάνει σέρφινγκ 8 μήνες. Βασικά το μεγαλύτερό μας πρόβλημα είναι η έλλειψη σχεδιασμού. Θέλω να πω δηλαδή, ότι είναι πολύ δύσκολο να παράγεις με ευχέρεια κάτι σε ένα μέρος όπου δεν έχει γίνει ένα πλάνο 100.000, 25.000 και 5.000. Εν τω μεταξύ προβληματιστήκαμε για το «πώς μπορούμε να εντάξουμε τη γεωργία στον τουρισμό, πώς μπορούμε να αναπτύξουμε την οργανική γεωργία;». Θελήσαμε να ενδιαφερθεί πιο πολύ ο κόσμος κι έτσι οι κάτοικοι να κερδίσουν περισσότερα. Πρέπει να ασχοληθούμε με την οργανική γεωργία για τον εξής λόγο: Βρισκόμαστε στο πιο δυτικό σημείο. Η ντομάτα και το καρπούζι βγαίνουν σ’ εμάς, όταν παντού αφθονούν και έχει πέσει η τιμή τους. Λόγου χάρη, όταν οι ντομάτες βγαίνουν στο Κιοσέντερε (χωριό στο Τσανάκαλε) κοστίζουν 5 λίρες, ενώ σ’ εμάς βγαίνουν όταν η τιμή τους έχει πέσει στα 50 κουρούς. Γι’ αυτό πρέπει να έχουμε προϊόντα με υψηλή προστιθέμενη αξία. Ο προηγούμενος έπαρχος και ο προηγούμενος δήμαρχος έκαναν καλή δουλειά σ’ αυτό το θέμα. Κι εκείνοι έκαναν ωραία πράγματα. Αυτή τη στιγμή έχουμε μια πείρα 13 ετών. Η Ίμβρος είναι ένα από τα πιο έμπειρα μέρη της Τουρκίας πάνω σ’ αυτό το θέμα.
Olay: Υπάρχουν και πολλές σημαντικές επιχειρήσεις που ασχολούνται με την οργανική γεωργία, σωστά; Τι παράγουν;
Γιουτζέλ Αταλάι: Υπάρχει, για παράδειγμα, η εταιρεία Elta – Ada. Παράγει βιολογικά προϊόντα και τα εμπορεύεται αποτελεσματικά. Παράγει γαλακτοκομικά, μέλι, ελαιόλαδο και γιαούρτι, ενώ πέρασε και στην εμφιάλωση του γάλακτος. Πρόκειται για μια πολύ επιτυχημένη επιχείρηση. Αποτελεί κι ένα καλό παράδειγμα ιδιωτικοποίησης. Ακόμα και η επιγραφή «Γκιοκτσέαντα» επάνω στα οχήματα διανομής είναι για εμάς κέρδος. Κάθε δύο μέρες στέλνουν προϊόντα στην Κωνσταντινούπολη. Ακόμη κι αν στην Ίμβρο η γεωργία δεν είναι οργανική, είναι σχεδόν κατά 99% καλή καλλιέργεια. Ούτε λίπασμα δεν βάζουν στα αμπέλια τους. Εμείς, για παράδειγμα, έχουμε το χωριό Ουγουρλού, το οποίο έχει αναπτυχθεί τόσο ώστε να καταναλώνει όσα παράγει. Αυτή τη στιγμή δεν αντιμετωπίζουμε πρόβλημα διάθεσης των προϊόντων. Υπάρχουν λαϊκές βιολογικών προϊόντων σε μεγάλες πόλεις, όπως η Κωνσταντινούπολη και η ʼγκυρα. Εκεί πηγαίνουν τα προϊόντα μας. Έγινα μάρτυρας στο εξής: Ένας φίλος μου είπε ότι πρόκειται να πάει στην Κωνσταντινούπολη και θέλησα να του δώσω κάτι. ʼνοιξε λοιπόν το πορτ μπαγκάζ και μέσα υπήρχαν καρπούζια, ντομάτες και άλλα. «Τι είναι αυτά;» του είπα. «Τα πάω για δώρο» απάντησε. Τώρα πια προσφέρουν ως δώρα καρπούζια που καλλιεργούνται χωρίς χρήση χημικών. Για τους ανθρώπους των μεγαλουπόλεων τα βιολογικά προϊόντα ή τα προϊόντα χωρίς χημικά έχουν γίνει ένα όνειρο. Αυτά παράγουμε εμείς εδώ. Ένα σούπερ μάρκετ στην Αττάλεια πουλούσε σταφύλια λέγοντας ότι είναι σταφύλια Ίμβρου. Ρωτήσαμε εδώ αν υπάρχει κάτι τέτοιο και αν έστειλαν στην Αττάλεια σταφύλια και μας απάντησαν όχι. Πλέον οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ακόμα και το όνομα της Ίμβρου. Είναι αρκετό αυτό; Όχι. Πρέπει να αυξήσουμε την παραγωγή. Το Τσανάκαλε θα μπορούσε να το κάνει αυτό πολύ εύκολα. Σκεφτείτε ότι πουλάτε την ντομάτα του Κιοσέντερε ως οργανική. Δεν χρειάζεται να παράγετε τόνους, γιατί ήδη υπάρχει ζήτηση. Αυτό όμως πρέπει να γίνει συνολικά. Στο Τσανάκαλε δεν έχουμε πρόβλημα κατά τη διάρκεια της σεζόν. Πρέπει να δουλέψουμε εκτός σεζόν.
Olay: Το οικιστικό σχέδιο κλίμακας 1:100.000 αποτέλεσε αιτία έντονης αντιπαράθεσης στο Τσανάκαλε. Κι εσείς το θεωρείτε σημαντικό. Μας το εξηγείτε;
Γιουτζέλ Αταλάι: Ο κ. Ουλγκιούρ μού μίλησε με υπαινιγμούς για το οικιστικό σχέδιο κλίμακας 1:100.000. «Είσαι βισματίας» μου είπε, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση. Έφτασε στα χέρια μου ένα έγγραφο με το οποίο ζητούσαν τα σχέδια. Έψαξα και ρώτησα. «100.000 τι σημαίνει; Σε τι χρησιμεύει;» είπα. «Είναι το σύνταγμά σου» μου απάντησαν. Κι αφού είναι το σύνταγμά μου, σηκώθηκα και πήγα στην ʼγκυρα. «Είναι ένα στρατηγικό σχέδιο. Είναι ο σχεδιασμός σας μέχρι το 2040» μου είπαν. Είναι δηλαδή το master plan (Στρατηγικό Σχέδιο Ανάπτυξης). Το Τσανάκαλε είναι το μόνο μέρος στην Τουρκία που δεν έχει ακόμα master plan. Πλέον, κάθε φορά που πηγαίνω στην ʼγκυρα περνάω από εκεί. Πήγα εκεί μια ομάδα ατόμων από εδώ για να δουν πώς γίνεται και περί τίνος πρόκειται. Δεν ήθελα να αποφασίσω μόνος μου. Από τη στιγμή που πρόκειται για ένα σημαντικό ζήτημα, δεν ήθελα να αναλάβω εξ ολοκλήρου την ευθύνη. Κάναμε όλοι μαζί μια μελέτη από την οποία προέκυψε ένας οδικός χάρτης που έλεγε ότι «Αν λειτουργήσουν περισσότεροι τουριστικοί χώροι απ’ όσοι χρειάζονται, τότε θα οδηγηθούν στη χρεοκοπία». «Σωστά» είπαμε μετά. Κι ενώ το σχεδιάζαμε ήρθε μια καλή πρόταση. Ένα συγκρότημα υγείας περίπου 80 εκατ. δολαρίων, το οποίο χαρακτηρίζεται ως «πέμπτης γενιάς», στο οποίο θα ζουν άνθρωποι κάποιας ηλικίας με οικονομική ευχέρεια που δεν εργάζονται και επιθυμούν μια υγιεινή ζωή. Που θέλουν το οξυγόνο τους και θέλουν να καλλιεργούν ντομάτες στον κήπο τους. Ήρθε ένα πρόγραμμα σχετικά με αυτό. Αυτό επεξεργάζονται τώρα. Πολύ ωραίος κλάδος. Θα γίνει με τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα φτιαχτεί σε μια πολύ μεγάλη έκταση.
Olay: Ο αέρας, η φύση και η θάλασσα είναι σημαντικά για την Ίμβρο. Και οι μεταλλευτικές δραστηριότητες όμως προξένησαν για μια περίοδο αντιπαράθεση στο νησί. Ποια είναι η άποψή σας επί του θέματος;
Γιουτζέλ Αταλάι: Θέλουμε να ασχοληθούμε περισσότερο με αυτό τον τομέα. Διότι το οξυγόνο εδώ είναι πολύ καλό. Εδώ είναι ένα από τα κομμάτια με το πιο υγιεινό οξυγόνο παγκοσμίως. Το κομμάτι αυτό, ένα από τα καλύτερα μέρη για υγιεινή ζωή, εκτείνεται από εδώ μέχρι την (κωμόπολη) Ντάττσα. «Ας το εκμεταλλευτούμε» είπαμε μετά. Γι’ αυτό τον λόγο η εξόρυξη δεν σημαίνει τίποτα για εμάς. Το εξηγήσαμε και στους αρμοδίους. «Δεν υπάρχει περίπτωση να εναντιωθούμε στο συμφέρον της χώρας» τους είπαμε. Προκειμένου να κερδίσει η χώρα, μπορεί κάποια μέρη να θυσιαστούν. «Πείτε μας τι θα κερδίσετε, τι περιμένετε. Ας τα βάλουμε κάτω. Όποιου τα επιχειρήματα είναι ισχυρά και μπορούν να σταθούν, ας γίνει αυτό» τους είπαμε. «Θα δουλέψω 10 χρόνια και μετά θα φυτέψω δέντρα» λένε εκείνοι. ʼντε και τό’ κανες. Γιατί να με καταστρέψεις για 10 χρόνια; Πόσο θα συμβάλεις στην οικονομία μέσα σε αυτά τα 10 χρόνια; Τόσο. «Οι πιο πλούσιες σε μέταλλα χώρες του κόσμου πεθαίνουν από την πείνα. Αν εσύ τα πάρεις και φύγεις, τι θα απομείνει σ’ εμένα;» είπα. Ας μας πούνε μια χώρα που κάνει εξορύξεις και είναι πλούσια. Αυτό δεν θα γίνει μ’ εμάς. Δεν έχουμε πρόβλημα με τις έρευνες. Φυσικά και θα γίνει έρευνα και καταγραφή. Η Γενική Διεύθυνση Έρευνας και Αναζήτησης Ορυκτών (MTA) έκανε έρευνα, αλλά εμείς δεν το προχωρήσαμε.
Olay: Πώς θα κυλήσει το μέλλον της Ίμβρου;
Γιουτζέλ Αταλάι: Θα υπάρξουν περισσότερες εργασίες υποδομής. Όταν ολοκληρωθεί το οικιστικό σχέδιό μας κλίμακας 1:100.000, θα χρειαστούμε 150 εκατ. δολάρια. Δεν μπορούμε δηλαδή να πούμε «Έλα και επένδυσε», αφού ο επενδυτής περιμένει υποδομές. Πρέπει να εξασφαλίσουμε υποδομή για τους χώρους τουρισμού. Μέτρα που θα εξασφαλίσουν ηλεκτρικό και νερό και θα αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις στο περιβάλλον. Όλα αυτά κοστίζουν 150 εκατ. δολάρια. Αυτό θα το παρουσιάσουμε στον Πρωθυπουργό. Εδώ αναλαμβάνουν καθήκοντα τέσσερα υπουργεία: Υπουργείο Περιβάλλοντος και Χωροταξίας, Υπουργείο Δασών, Υπουργείο Τροφίμων, Γεωργίας και Κτηνοτροφίας και Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού. Αν κάτι τέτοιο το επιμεριστούν τέσσερα υπουργεία, τότε θα γίνει. Είναι κάτι που μπορεί να γίνει μέσα σε 4–5 χρόνια μόνο. Έτσι βλέπουμε και το θέμα της εξόρυξης. Θεωρώ ότι είναι πιο ωφέλιμο να παρουσιάζεις προτάσεις για ένα θέμα παρά να εκφράζεις την αντίθεσή σου. Αυτή τη στιγμή εμείς έχουμε τόσες περιοχές παραγωγής ενέργειας όσες το σύνολο του Τσανάκαλε. Με ανεμογεννήτριες. Αυτό δεν συμβάλλει στην οικονομία; Εξάλλου όταν το κάνετε αυτό, θα πάρετε τα χρήματα που θα έδινε η εξόρυξη.
Olay: Όσον αφορά τους Ρωμιούς… Μάλλον θέλετε να έρθουν, σωστά;
Γιουτζέλ Αταλάι: Αυτό είναι το μεγαλύτερό μας όνειρο. Μακάρι να έρθουν. Είναι μεγάλη μας προσδοκία αυτό. Αυτή τη στιγμή μπορούμε να δεχθούμε περίπου 500 οικογένειες. Όταν θα εκφράσουν την επιθυμία να έρθουν, μπορεί να γίνει ένας σχεδιασμός για το πώς θα βιοπορίζονται και το πώς μπορεί να γίνει θετικός διαχωρισμός στον τομέα εργασίας. Πρέπει να τους κάνουμε επιχειρηματίες. Πρέπει να συμβάλλουν στην απασχόληση. Με εκείνους θα κινηθεί η Ίμβρος. ʼλλωστε δεν γίνεται αλλιώς. Μέσα από τη διπολιτισμικότητα θα σώσουμε το βόρειο Αιγαίο. Θα γίνουν πρότυπο και έτσι θα σώσουμε ολόκληρο το Αιγαίο. Κοιτάξτε, αυτή τη στιγμή στην Ίμβρο υπάρχουν ψηφοφόροι από 81 νομούς. Πράγματι, τόσο κοσμοπολίτες είμαστε. Πάντοτε φερθήκαμε ίσα προς όλους, δεν διαχωρίσαμε κανέναν. Σε όλους φερθήκαμε το ίδιο. Δώσαμε σε όλους τη δυνατότητα να δουλέψουν. Μέχρι τώρα δεν έχει συμβεί κανένα περιστατικό. Η Ίμβρος μπορεί να γίνει ένα πολύ όμορφο πρότυπο, ένα πρότυπο εφαρμόσιμο σε ολόκληρη τη χώρα.
Olay: Υπάρχουν επίσης και οι εργασίες για το «Πανεπιστημίου Ανταλάρ». Μπορείτε να μας μιλήσετε λιγάκι γι’ αυτό;
Γιουτζέλ Αταλάι: Κι αυτό είναι ένα από τα όνειρά μας. Το 2008 είχαμε κάνει σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο μια οικονομοτεχνική μελέτη με αντικείμενο να καταστήσουμε τη ζωή στην Ίμβρο βιώσιμη και να βρούμε τρόπους ώστε η οικονομία να είναι αυτάρκης. Είδαμε ότι στους αριθμούς που εμφανίσθηκαν, παρουσιάζεται η ανάγκη μας να έχουμε το λιγότερο 12.000 πληθυσμό και το ανώτερο 15.000. Αυτό δεν γίνεται μεταφέροντας χωριά. Συνεπώς θεωρούμε ότι αυτό θα γίνει πιο σωστά αν το κάνουμε με τη δύναμη των πνευματικών ανθρώπων. Υπό αυτή την έννοια, το πανεπιστήμιο ήταν πολύ σημαντικό και με αυτή την αντίληψη ξεκινήσαμε. Αυτό το είχαμε εξηγήσει τότε και στο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Συμβούλιο (YÖK). Παρόλο που δεν έδιναν άδειες, για πρώτη φορά στην Τουρκία έδωσαν άδεια λειτουργίας για μία σχολή σε επαρχία. Παρά το γεγονός ότι η τότε Οργάνωση Κρατικού Σχεδιασμού (DPT) αντέδρασε. Ο απώτερος στόχος μας ήταν τουλάχιστον οι 5.000 φοιτητές. Βέβαια δεν ήθελα με τίποτα να συμβεί και το εξής: Δεν ανοίγεις ένα σχολείο για πεις ότι το άνοιξες. Πρέπει να είναι ένα σχολείο που θα το προτιμούν. Αν με ρωτήσετε ποιο είναι το όνειρό μου, θα σας πω ότι θέλω (η Ίμβρος) να γίνει μια Μάλτα. Όπως η Μάλτα κατάφερε να έχει έναν πληθυσμό 1,5 εκατομμυρίων φοιτητών, έτσι μπορούμε κι εμείς. Και γιατί να μην το κάνουμε; Αρκεί να το σχεδιάσουμε σωστά. Θέλουμε τμήματα γαστρονομίας και αλιείας. Σκεφτόμαστε τα τμήματα Τουρισμού, Επιχειρήσεων, Δημόσιων Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ένωσης να είναι διετή. Εδώ δηλαδή μπορεί όντως να ιδρυθούν διεθνή ινστιτούτα. Εδώ μπορεί να γίνει ένα πολύ όμορφο πανεπιστήμιο τεχνών. Διότι εδώ ίσως είναι πολύ πιο εύκολο να δημιουργείς. Τώρα η παραγωγικότητα σε μια μητρόπολη δεν είναι ίδια με την παραγωγικότητα εδώ. Γι’ αυτό ο απώτερος στόχος μας είναι οι 5.000. Το παρουσιάσαμε και στον Πρωθυπουργό μας και το εξετάζουν. Σχεδιάζουμε ένα πανεπιστήμιο με μονάδες στο Γκελίμπολου (Καλλίπολη), το Ετζέαμπατ (Μάδυτος), την Ίμβρο και την Τένεδο (Μποζτζάαντα). Έτσι έχει εξασφαλίσει η Ελλάδα την οικονομία των νησιών. Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου είναι χωρισμένο σε τρία νησιά, τη Λήμνο, τη Μυτιλήνη και τη Χίο. Η Μυτιλήνη, για παράδειγμα, έχει πληθυσμό 70.000 κατοίκους και σχεδόν οι 25.000 είναι φοιτητές. Ό,τι και να κάνετε, δεν μπορείτε να εξασφαλίσετε μια βιώσιμη ζωή σ’ ένα μέρος όπου η σεζόν του είναι 90–100–120 ημέρες. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στους φίλους μας στην Τένεδο. Το δημοτικό σχολείο κοντεύει να κλείσει. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή οι άνθρωποι κερδίζουν χρήματα και μετά φεύγουν και πηγαίνουν να μείνουν στο Τσανάκαλε; Μας είναι δύσκολο να ζήσουμε στη στεριά. Για παράδειγμα, εμένα μου φαίνεται δύσκολο το Τσανάκαλε. Αφού όμως οι άνθρωποι το αποτολμούν και πηγαίνουν εκεί, πρέπει να το εξετάσουμε. Για ποιο λόγο ένας Τενεδιός να πάει στο Τσανάκαλε; Αυτό έχει σχέση με τον σχεδιασμό. Το μεγαλύτερό μας πρόβλημα είναι ο σχεδιασμός. Κοιτάξτε, αν το Τσανάκαλε γίνει κέντρο, τότε δεν θα έχουμε κανένα άλλο πρόβλημα. Αν το Τσανάκαλε γίνει πόλος έλξης κι εμείς γίνουμε οι «δορυφόροι» του, τότε θα κάνεις πιο ποιοτικές δουλειές, με τόσο κόσμο θα κερδίζεις ακόμα περισσότερα από τώρα και κανείς δεν θα φεύγει δυσαρεστημένος. Πρέπει όμως να δημιουργήσουμε αυτή τη σχέση.
Olay: Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το σημαντικότερο πρόβλημα της Ίμβρου;
Γιουτζέλ Αταλάι: Μερικές φορές είναι κάτι το οποίο δεν το αντιλαμβανόμαστε. Μερικές φορές δεν μπορούμε να δούμε ότι υπάρχει πρόβλημα. Διότι εγώ έφτασα εδώ σε 4,5 ώρες με τα πλοία που έρχονται από το Καμπάτεπε. Όταν τώρα μου λέτε 1,5 ώρα, μου φαίνεται πολύ λίγο. Τώρα λένε «Γιατί δεν πηγαίνει σε μισή ώρα;». Γι’ αυτό λέω ότι για μένα είναι προνόμιο. Όπως είπα όμως, το σημαντικότερο είναι το πλάνο. Πρέπει, δηλαδή, να ξέρουμε αν θα φτιάξουμε ουρανοξύστη ή κοτέτσι. Όταν κάποιος έρχεται στο δημαρχείο του, θα πρέπει να μπορούμε να του πούμε «Φίλε, αυτό θα γίνει στον χώρο σου». Αφού φτιάξετε αυτή την υποδομή, δεν θα χρειάζεται να κάνετε τίποτα περισσότερο. Εξάλλου το κεφάλαιο είναι κάτι που έχει εφευρεθεί για το κέρδος. Αρκεί εσείς να σχεδιάσετε σωστά τον πληθυσμό σας. Για την καλύτερη αισθητική εικόνα των κτηρίων, μελετάμε ακόμα και το χρώμα των κουφωμάτων.
Olay: Και τέλος, μπορούμε να μάθουμε πώς είναι η Ίμβρος που ονειρεύεστε;
Γιουτζέλ Αταλάι: Η Ίμβρος των ονείρων μου είναι η εξής: Είμαι κι εγώ παιδί μιας οικογένειας που ήρθαν ως μετανάστες. Πρέπει να εξασφαλίζεται ότι όλοι θα μπορούν να φάνε από την πίτα, η οποία θα μεγαλώσει όσο εμείς μπορούμε να την μεγαλώσουμε. Κανείς δεν θα μπορεί να εποφθαλμιά το ψωμί του άλλου και θα ζούμε υγιεινά και ήρεμα. Το μεγαλύτερό μου όνειρο είναι να λέει ο κόσμος «Πήγαμε στην Ίμβρο. Τι ωραίο μέρος είναι αυτό!». Αυτό δεν εξασφαλίζεται με τα χρήματα. Δεν αγοράζεται. ʼλλωστε και η δημαρχεία δεν είναι κάτι που το κάνεις για τα χρήματα. Εγώ συνεχώς λέω ότι όταν ο δήμος κάνει αυτό που πρέπει, τότε μπορώ να ζητήσω πράγματα απ’ τον κόσμο. Δεν μπορείς, δηλαδή, να πεις «Κλείνω την κυκλοφορία σε αυτό το κομμάτι» χωρίς πρώτα να έχεις φτιάξει χώρο στάθμευσης. Η Ίμβρος χρειάζεται ακόμα τουλάχιστον πέντε χρόνια.
