Η συγκινητική ομιλία της Ιμβρίας εκπαιδευτικού κας. Αθηνάς Μαύρου που απήθυνε προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη κατά την πανηγυρική λειτουργία του Ηωβηλαίου των 50 ετών της Ιερωσύνης Του.
Ομιλία προς τον Πατριάρχη
Παναγιότατε,
Εμείς οι συμμαθητές Σας και οι παιδικοί Σας φίλοι, με συγκίνηση και χαρά εορτάζουμε σήμερα τα 50 χρόνια της ιεροσύνης Σας και ευχόμαστε, από τα βάθη της καρδιάς, να είστε γερός και για πολλά ακόμη χρόνια να συνεχίσετε τη διακονία Σας στην εκκλησία και την πατριαρχική Σας αποστολή με τη χαρισματική ικανότητα που Σας διακρίνει. Το μυαλό μας, αυτή τη στιγμή, γεμάτο αναμνήσεις, τρέχει πολλά χρόνια πίσω, όταν ήμασταν παιδιά, μαθητές στα ίδια θρανία, στην Κεντρική Σχολή της Ίμβρου και μοιραζόμασταν τις αγωνίες μας στα μαθήματα και τις χαρές μας στα παιχνίδια.
Τότε, που παίζαμε στις γειτονιές, ανάμεσα σε γνώριμους ανθρώπους και ακουγόταν η γλώσσα των προγόνων μας στα πέρατα της γης.Χαιρόμασταν τον ήλιο, τον καθαρό αέρα, τα βουνά, τη θάλασσα και γεμίζαμε τις αγκαλιές με αγριολούλουδα από τα καταπράσινα λιβάδια του νησιού μας. Τότε, που οι γονείς μας, ξωμάχοι οι περισσότεροι, αλλά φιλότιμοι και εργατικοί, πότιζαν με τον ιδρώτα τους το χώμα, για να μας μορφώσουν και να μας εξασφαλίσουν μια καλύτερη ζωή.
Πιστοί στις παραδόσεις μας, στα ήθη και έθιμά μας, ένας φιλήσυχος, νοικοκυρεμένος και νομοταγής λαός, συνεχίζαμε ομαλά τη ζωή μας στο νησί, μέχρι που, κάποια μέρα, μαύρα σύννεφα έφεραν τον ξεριζωμό και μας ανάγκασαν να αναζητήσουμε άλλες πατρίδες. Από τότε η νοσταλγία για τον τόπο μας καίει τα σωθικά μας.
Αλήθεια, πότε πέρασαν τόσα χρόνια! Και πόσο άλλαξαν όλα στην Ίμβρο μας: Ακόμη άλλαξε και το όνομά της. Εμείς κρατάμε ζωντανά, στη μνήμη και στην καρδιά, τα ωραία εκείνα χρόνια, τα ζούμε συνέχεια στα όνειρά μας και προσευχόμαστε για καλύτερες μέρες στο νησί.
Ανάμεσά μας, τότε, και Σεις, Παναγιότατε, ο Δημήτρης Αρχοντώνης. Ο πιο μικρός συμμαθητής μας, με το πιο μεγάλο μυαλό. Το όνομά του ήταν πάντα γραμμένο στην πρώτη γραμμή του πίνακα των αριστούχων, στη μεγάλη αίθουσα των τελετών. Παιδί φρόνιμο, υπάκουο, χωρίς εγωισμούς και έπαρση, πρόθυμο να βοηθήσει τους συμμαθητές του σε κάθε απορία. Με τα πόδια ανεβοκατέβαινε, καθημερινά, από το χωριό του στο σχολείο, στα κρύα, στις βροχές, στα χιόνια, χωρίς βαρυγκόμηση.
Αδελφοί μου,
Η παιδική ηλικία σηματοδοτεί και προδιαγράφει το μέλλον των παιδιών.
Ο Δημήτρης, από παιδί, είχε δώσει δείγματα γραφής.
Στις προσωπικές του σημειώσεις υπέγραφε ως «ο Ίμβρου και Τενέδου Αγαθάγγελος» και στις εκθέσεις του έλεγε πως θέλει να μεγαλώσει γρήγορα για να φορέσει μακρύ παντελόνι και ράσο και να διακονήσει την εκκλησία του Χριστού.
Από τη δε μαρτυρία της μητέρας του, είχαμε μάθει πως το πιο αγαπημένο παιδικό παιχνίδι του ήταν, να ντύνεται ιερέας, με τα δικά του άμφια και να τελεί, στο σπίτι του, τη δική του αυτοσχέδια λειτουργία. Τον ελεύθερο χρόνο του τον διέθετε στην εκκλησία, βοηθώντας τον ιερέα του χωριού, τον πατέρα Αστέριο.
Όλα αυτά μαρτυρούσαν την κλίση του στα εκκλησιαστικά και την επιθυμία του να αφιερώσει τη ζωή του στο Χριστό. Και ο Θεός τον αξίωσε.
Ο Δημήτρης Αρχοντώνης, αφού ανέβηκε τις βαθμίδες της ιεροσύνης με επιτυχία, είναι σήμερα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, με ηγετικό ανάστημα και παγκόσμια αναγνώριση. Ο Πατριάρχης που άξια ηγείται της Ορθοδοξίας από το Φανάρι της Κων/πολης. Είναι ο Πατριάρχης, που φυλάγει θερμοπύλες και μάχεται καθημερινά στις επάλξεις, για την πίστη μας, τα όσια και ιερά μας. Είναι το στήριγμα και η ελπίδα της Ρωμιοσύνης.
Ταπεινός, απλός, άξιος, ακούραστος, ανοικτός στα μηνύματα των καιρών, ανθρωποκεντρικός, με ιδιαίτερη συμπάθεια και αγάπη στα παιδιά και στα νιάτα και φιλικός με το περιβάλλον.
Με πυξίδα την αγάπη στον άνθρωπο προσπαθεί να ενώσει τους χριστιανούς και να συνδιαλεχθεί με αρχηγούς άλλων δογμάτων, για την ειρήνη του κόσμου, για το καλό της ανθρωπότητας.
Λάτρης της φύσης, μετέχει ενεργά στην παγκόσμια οργάνωση προστασίας του περιβάλλοντος. Από τους πρωτοπόρους στο θέμα αυτό, γι’αυτό και ονομάστηκε «Πράσινος Πατριάρχης». Οι κινήσεις του αυτές τον καταξίωσαν διεθνώς και τον κατέταξαν μεταξύ των αξιόλογων προσωπικοτήτων του κόσμου.Με επιτυχίες, τιμές και δόξες, αλλά και με πολλές δοκιμασίες είναι γεμάτη η πατριαρχική του διαδρομή.
Όμως οι τιμές και οι δόξες δεν πλάνεψαν τον Πατριάρχη μας. Δεν τον έκαναν να ξεχάσει τις ρίζες του, την καταγωγή του, την πατρίδα του, τους συντοπίτες του. Η Ίμβρος για Κείνον είναι σταθμός, από όπου αντλεί ευλογία, δύναμη και κουράγιο. Ο αέρας της Αρασιάς, που μπαίνει από το παράθυρο του γενέθλιου σπιτιού του, τον ξεκουράζει και του δίνει ζωή, για να συνεχίσει το δύσκολο και επίπονο έργο του. Την Ίμβρο την έχει μέσα στην καρδιά του, είναι παθιασμένος με την Ίμβρο, κατά τη δική του έκφραση, την επισκέπτεται συχνά, αγνοώντας τους κακόβουλους ανθρώπους, που θέλουν να του στερήσουν το αυτονόητο δικαίωμά του.
Παναγιότατε,
Η πατρίδα Σας, η Ίμβρος, Σας καμαρώνει. Σας ευχαριστεί που την αναδείξατε.
Η ψυχή του πνευματικού Σας πατέρα, κυρού Μελίτωνα και των γονέων Σας αγάλλεται στους ουρανούς, τα αδέλφια Σας και οι συμπατριώτες Σας είναι υπερήφανοι κι εμείς νιώθουμε τυχεροί και ευλογημένοι που έτυχε να Σας έχουμε συμμαθητή μας. Στην παιδική ηλικία συνάπτονται οι πιο δυνατοί, αγνοί, αδελφικοί δεσμοί που αντέχουν στο χρόνο και δεν αλλοιώνονται.
Με την καρδιά γεμάτη από πηγαία αδελφικά αισθήματα, εμείς οι συμμαθητές Σας και οι παιδικοί Σας φίλοι, Σας καμαρώνουμε με υπερηφάνεια και προσευχόμαστε για Σας. Είστε ο δικός μας Πατριάρχης.
Ο Θεός να Σας φυλάγει από κάθε κακό, να Σας μακροημερεύει και να Σας δίνει δύναμη να αντέχετε το βάρος που σηκώνετε στους ώμους, στους δύσκολους και αστάθμητους καιρούς.
Με τη δύναμη του Θεού, συνεχίστε, Παναγιότατε, απτόητος, το δύσκολο ταξίδι Σας. Την Οδύσσεια που Σας έταξε η μοίρα. Ούριος να είναι ο άνεμος. Είθε να φθάσετε με επιτυχία στην Ιθάκη που ονειρεύεστε.
Όλοι μας φιλούμε το χέρι Σας με βαθύτατο σεβασμό και αναφωνούμε:
«ʼξιος».
Αθηνά Καλλιπολίτου Μαύρου
Ίμβρος, 13/8/2011
