Νιώσαμε την ανάγκη να αναρτήσουμε στην ιστοσελίδα μας ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στη σελίδα Gökçeada/Imbros TV του Facebook. Είναι γραμμένο από Τούρκο συντοπίτη μας και εκφράζει -μέσα από μία μικρή ιστορία που μοιάζει να έχει γραφεί από τον ευθυμογράφο Αζίζ Νεσίν αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινή- την ανθρωπιά, την ενσυναίσθηση και την αλληλεγγύη που έχουμε όλοι τόσο μεγάλη ανάγκη σε κάτι τέτοιες στιγμές. Τον ευχαριστούμε θερμά. Διαβάστε εδώ την ελληνική μετάφραση του άρθρου σε μορφή PDF. Διαβάστε το πρωτότυπο άρθρο στη σελίδα Gökçeada/Imbros TV.
Ημερομηνία: 15/5/2019
Μετάφραση: Βαλέρια Αντωνοπούλου
Δολοφόνησαν άγρια τον Ζαφείρη Πιγνάρη…
Οι νέοι που προ δεκαετιών ίδρυσαν την ποδοσφαιρική ομάδα στην Ίμβρο έπρεπε να συγκεντρώσουν χρήματα για να αγοράσουν εμφανίσεις, αφού δεν είχαν παρά μόνο μερικές λίρες… Έτσι μου είχε πει ο Αττίλα ʼκτσορα…
Ο Ζαφείρης Πιγνάρης ήταν ένας από τους καταστηματάρχες του νησιού… «Πόσα χρήματα χρειάζεστε παιδιά;» τους είπε και τους έδωσε όλο το ποσό που χρειάζονταν.
Τότε ο Αττίλα ʼκτσορα και μερικοί συμπαίκτες του πήγαν στο Τσανάκαλε για να αγοράσουν εμφανίσεις. Κοίταξαν όλα τα χρώματα, τους άρεσε η γαλανόλευκη εμφάνιση την οποία και αγόρασαν, και στους αγώνες άρχισαν να βγαίνουν με αυτή.
Μετά από μερικές εβδομάδες ο Ζαφείρης Πιγνάρης κάλεσε τον Αττίλα ʼκτσορα και του είπε: «Τι κάνατε; Θέλετε να με σκοτώσουν; Πήγατε και διαλέξατε τα γαλανόλευκα που είναι τα ελληνικά χρώματα! Πετάξτε αυτές τις εμφανίσεις, πάρτε αυτά τα χρήματα και φτιάξτε νέες σε άλλο χρώμα». Τον είχαν φοβερίσει λέγοντάς του ότι «Εσύ έδωσες τα χρήματα και τους έβαλες να αγοράσουν εμφανίσεις στα χρώματα της ελληνικής σημαίας»!
«Μα τω Θεώ, απ’ όλα τα χρώματα που υπήρχαν περισσότερο μας άρεσε η γαλανόλευκη εμφάνιση. Όταν τις αγοράζαμε ούτε καν είχαμε σκεφτεί για τα χρώματα της ελληνικής σημαίας. Και έτσι να ‘ναι, τι σημασία έχει;» μου είχε πει ο Αττίλα ʼκτσορα.
Στην Ίμβρο συνέβη ένα πολύ δυσάρεστο περιστατικό. Δυστυχώς ο Ζαφείρης Πιγνάρης βρέθηκε σκοτωμένος άγρια στο σπίτι του και δεμένος χειροπόδαρα σε μια προσπάθεια να τον κάνουν να ομολογήσει μέσω βασανισμού πού έχει τα χρήματά του.
Σήμερα ραγίζει η καρδιά των «Ίμβριων Ρωμιών συμπολιτών μας οι οποίοι» από τη δεκαετία του 1960 και εν συνεχεία από την απόβαση του 1974 στην Κύπρο μέχρι σήμερα «έχουν αναγκαστεί να πληρώσουν το μεγαλύτερο τίμημα», αλλά και όλων των σωφρόνων κατοίκων της Ίμβρου.
Εμπιστευόμαστε πλήρως τη δικαιοσύνη. Πιστεύουμε ότι η στρατοχωροφυλακή μας, η αστυνομία μας, ο εισαγγελέας και οι δικαστές μας θα πράξουν ό,τι είναι απαραίτητο προκειμένου να «εντοπιστούν άμεσα οι εγκληματίες και να τους επιβληθεί η αυστηρότερη ποινή».
Διαφορετικά, αυτοί οι εγκληματίες θα ζουν ανάμεσά μας. Μπορεί να πιούμε τσάι στο ίδιο τραπέζι! Μάλιστα ίσως να είναι κάποιος από τους φίλους μας που αγαπάμε και εμπιστευόμαστε.
Και μια μέρα θα αφαιρέσουν άγρια τη ζωή ενός άλλου από εμάς!
Όχι! Χίλιες φορές όχι!
Πρέπει να εντοπιστούν αυτοί οι εγκληματίες…Ειδάλλως θα γίνουμε μια κοινωνία που δεν θα ξέρει ποιον να εμπιστευτεί και ποιον όχι. Αυτοί οι εγκληματίες πρέπει οπωσδήποτε να βρεθούν, να δικαστούν και να τιμωρηθούν!
Όλοι οι κάτοικοι της Ίμβρου θα πρέπει μαζί να αποχαιρετίσουμε τον αξιοσέβαστο κύριο Ζαφείρη Πιγνάρη ο οποίος έφυγε από κοντά μας μετά από αυτή την άγρια δολοφονία που δεν θέλουμε να συμβεί ποτέ ξανά στην Ίμβρο μας.
Όλοι μαζί «πρέπει να καταδικάσουμε τους εγκληματίες».
Όλοι μαζί «πρέπει να μοιραστούμε τον πόνο».
Όλοι μαζί «πρέπει να πούμε ‘είμαστε αδέλφια’».
Όλοι μαζί πρέπει να ξαγρυπνήσουμε στην πλατεία της Ίμβρου «μέχρι να βρεθεί ο δολοφόνος ή οι δολοφόνοι του Ζαφείρη Πιγνάρη».
Με αυτό τον τρόπο πρέπει να αποχαιρετίσουμε τον Ζαφείρη Πιγνάρη έτσι ώστε να μας συγχωρέσει όλους μας.
Ας αναπαυθεί εν ειρήνη…
