Παναγία

Αν και πρωτεύουσα σήμερα του νησιού, η Παναγία, που πήρε το όνομά της από το εκκλησάκι της Παναγίας Ταξιδιανής, δε διατηρεί πλέον κανένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που δικαιολογούσαν την παλαιά της αίγλη. Η σημερινή κεντρική πλατεία της, όπου συγκεντρώνεται η εμπορική κίνηση και οι στρατιωτικές, διοικητικές και θρησκευτικές αρχές του νησιού, υπήρξε μια κατάφυτη με αιωνόβια πλατάνια γωνιά, πλαισιωμένη από πετρόχτιστα ελληνικά σπίτια, που στη δεκαετία του 1980 απαλλοτριώθηκαν και ισοπεδώθηκαν από τις Τουρκικές αρχές, θυσία στο βωμό της τσιμεντοποίησης και της «διαπλάτυνσης» των οδών. Είναι ενδεικτικό ότι η προτομή του Κεμάλ Ατατούρκ φιλοξενείται σήμερα στο χώρο όπου άλλοτε βρισκόταν η στολισμένη σάλα κάποιου ελληνικού σπιτιού...

Η συνοικία «Φραντζή» εικάζεται ότι πήρε το όνομά της από κάποιο κάτοικο, καθώς, στα χρόνια της Φραγκοκρατίας, πολλοί διάσπαρτοι μικροοικισμοί από τη γύρω περιοχή ενώθηκαν σε ένα μεγαλύτερο από το φόβο των πειρατών και επιδρομέων. Επαγγελματίες βιοτέχνες και έμποροι αλλά και εργάτες ήταν στην πλειοψηφία τους οι κάτοικοι της Παναγίας, η οποία διέθετε, μεταξύ άλλων, υδραγωγεία, σφαγείο, επιπλοποιεία, ραφεία, υποδηματοποιεία, κουρεία, φωτογραφεία, σιδηρουργεία, ταχινοποιεία-χαλβαδοποιεία, χαλκωματάδικο, ελαιοτριβεία και αρτοποιείο. Υπήρχε, ωστόσο, και μια μερίδα μορφωμένων δασκάλων και ιερωμένων, κάποιοι από τους οποίους προέρχονταν από οικογένειες προεστών της παλαιάς πρωτεύουσας, του Κάστρου. Η Κεντρική Σχολή Ίμβρου χτίζεται το 1873 και λειτουργεί -με ενδιάμεσες προσωρινές παύσεις- έως το 1964, οπότε δημεύεται από την Τουρκική κυβέρνηση. Το μέγαρο της Ιεράς Μητροπόλεως Ίμβρου χτίστηκε το 1900 και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να είναι η έδρα του Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου.